* week 8: temperament

De afgelopen paar dagen heb ik me kostelijk vermaakt. Het kennismakingsbezoekje aan de dierenarts was eigenlijk best wel gezellig en ik was nota bene de eerste Zwitserse Witte Herder die ze in hun groepspraktijk mochten inschrijven. De dierendokter controleerde m'n chip, m'n hartslag, m'n gebit, m'n oren, zelfs m'n navel (en nog een paar lichaamsdelen die ik hier nu liever niet noem) en ze vond me een hele mooie, kerngezonde pup! Volgende week mag ik bij haar terugkomen en dan krijg ik iets van haar; een enting of zoiets. Wat dat precies is weet ik niet, maar dat zie ik dan vanzelf wel.

Uiteraard heb ik ook heel veel met m'n baasje en vrouwtje gespeeld want het blijkt steeds weer dat ik die mensen voortdurend moet bezighouden.
Met een benchcursus bijvoorbeeld...

Je kunt wel zien dat ik m'n vrouwtje niet alleen leuk, maar ook erg lekker vind,
want na een weekje spelen is haar rechterhand al flink behapt...



Omdat ik inmiddels al zo goed als zindelijk ben, gaan we nu ook steeds vaker op stap.
Voor een lekkere boswandeling ben ik altijd wel te porren.




Boswandeling hier, beetje winkelen daar en lekker flaneren door de winkelstraten.


Al die drukte doet me helemaal niets; ik ben niet bang voor auto's, fietsers of vrachtwagens en kijk niet op of om als er om me heen met vuurwerk of carbid wordt geknald: het doet me echt helemaal niets. Ik hoorde zelfs een mevrouw (die zelf erg van de knallen schrok) aan m'n vrouwtje vragen of ik misschien doof was; ze vond het onvoorstelbaar dat ik overal zo onverstoorbaar onder bleef!



Mensen vind ik leuk, maar mensen vinden mij óók leuk want ik word om de zoveel stapjes wel weer door een vreemde aangehaald, geknuffeld en vaak stoppen ze me iets lekkers toe.


Over lekkers gesproken: we komen bijna iedere dag wel ergens in een dierenwinkel en terwijl m'n baasje dan nóg meer knuffels en speeltjes voor me koopt, probeer ik in zoveel mogelijk lekkere dingen te happen. Een vetbol voor vogels vond ik bijzonder smakelijk en deze zak met puppyvoer heb ik opengeknaagd terwijl m'n baasje aan de kassa iets stond af te rekenen. Best wel lekker spul eigenlijk, maar ik las op de verpakking dat er iets teveel koper inzit waardoor m'n vacht zou kunnen vergelen, dus voorlopig hou ik het bij m'n lekkere vleesmaaltijden van Energique.

Ook hebben we nog een mini-kerstmarkt in Haulerwijk bezocht,
waar ik een schoothondje heb opgejaagd...

Schoothondje...


... en waar ik een kudde schapen ontdekte...
... en zij mij ook!


Schaapjes tellen...
De Kerstman deelde glühwein (vond 'ie volgens mij zelf érg lekker) en warme chocolademelk uit en een heel lief meisje vertelde me dat ik zo'n mooi hondje was!

Aan het eind van zo'n middagje winkelen stopt m'n baasje me altijd nog wat lekkers toe.

Tijdens een wandeling door het dorp kwamen we zomaar een heel groot paard tegen dat flink wat groter was dan de pony Oakley die ik eerder deze week ontmoet had.

We hebben even aan elkaar gesnuffeld en ik was helemaal niet bang voor het prachtige paard.
Jennie (met rode muts) was héél lief voor me!

Soms werd ik een beetje moe en dan werd ik heerlijk opgetild en gedragen...
...zodat ik daarna weer uitgerust langs de dijk kon rennen!
Even later stond ik oog in oog met een dier dat qua lichaamsbouw een beetje tussen de pony en het paard in zat: Desi de Newfoundlander. Wát een grote meid!

Newfoundlander...



Na het spelen met Desi heeft m'n vrouwtje me weer lekker opgetild en naar huis gedragen.




M'n vrouwtje en ik worden al echte vriendinnen; we wandelen en spelen heel veel en ze leert me allerlei leuke dingen zoals mooi zitten, netjes af gaan liggen, pootje geven en bij haar komen als ze roept. Dat gaat allemaal best wel goed eigenlijk en binnenkort gaan we samen naar school en leren we vast nog veel meer spannende dingen!

Mijn onstuimige temperament heb ik beslist niet van een vreemde, want m'n vader, Ephraim of White Sunshine, schijnt een bijzonder temperamentvolle man te zijn. Hij zal dan ook vast hartstikke trots op me zijn als 'ie ziet hoe ik de knusse woning van m'n baasje inmiddels een beetje heb verbouwd...



Tot de volgende keer!

- Ayla -