* week 20: Aike en Tim

Zoals je waarschijnlijk in deel 1 al wel gezien hebt, had ik vanmorgen een fraaie stok gevonden.
Die lever ik dan altijd eerst netjes bij m'n baasje af zodat hij 'm weer weg kan gooien - want hij kan die extra lichaamsbeweging goed gebruiken, vind ik. Nou ja, als ik 'm dan op die manier een paar maal flink bezig heb gehouden en ik zie dat 'ie vermoeid begint te worden ga ik eindelijk lekker 'es iets voor mezelf doen; het liefst ga ik dan languit in het zonnetje op het gras liggen en een beetje op zo'n tak kluiven.

Deze stok had de smaak van beuken, hetgeen ik beslist als een delicatesse beschouw.

Nadat ik een kwartiertje op die smakelijke beukentak had liggen kluiven, hoorde ik in de verte voet- en pootstappen naderen...
Ik stond natuurlijk meteen op om te zien wie of wat er naderde en was vast van plan om, indien nodig, m'n delicatesse tot het uiterste te verdedigen.
Achter het huis zag ik, tussen de bomen door, dat mijn vriendjes Aike en Tim, samen met hun vrouwtje, in mijn richting aangelopen kwamen. Daar werd ik meteen al enorm blij van, want het zijn twee hele leuke honden en ze hebben ook een heel lief vrouwtje. En Aike, de Beagle, zit op de dezelfde school als ik maar dan wel in een andere klas. Aike heeft het proefexamen vorige week trouwens wél gehaald, daar waar mijn optreden een waar drama was, zoals ik al eerder vertelde.

Ik liet m'n stok dus eventjes liggen en heb heerlijk met Aike en Tim gespeeld terwijl de traag opkomende, steeds warmer wordende zon de ochtendmist langzaam verdreef. Het was heerlijk!



Toen Aike uiteindelijk uitgeput in het gras ging liggen - tja, die Beagles zijn dan misschien wel goed op school, maar hun korte pootjes maakt ze duidelijk minder geschikt voor het rennen van lange afstanden - besloot ik op zoek te gaan naar d'oude Tim om met hem nog even uitgebreid verder te ravotten. Maar: Tim was er inmiddels met mijn lekkere stok vandoor gegaan! Ja, van je vrienden moet je het maar hebben. Aan m'n baasje had ik ook weer 'es niks want die gezellig in gesprek met het vrouwtje van Die Twee, Aike begon wat schaapachtig te lachen en de triomfantelijke schaterlach die uit de verte klonk was van Tim die zich brutaal - en met zichtbaar veel plezier - met mijn stok uit de voeten maakte. Vrijwel onmiddellijk gevolgd door Aike en 't vrouwtje...

Wat een rotstreek hè? En ik vraag me nóg steeds af of ze wellicht allemaal heel geraffineerd hebben samengewerkt om in het bezit van die lekkere tak te komen, want dit is mijn complottheorie: het vrouwtje hield m'n baasje aan de praat, Aike leidde mij af door een beetje samen te spelen zodat de oude boef Tim vrij spel had en de buit gemakkelijk kon binnenhalen. Als dat zo is mag ik de volgende keer wel beter opletten als dat trio weer in m'n buurt komt...
Maar ja, daar had ik vandaag verder helemaal niets aan: ik was m'n trofee kwijt en heb 't nooit meer teruggezien... Je begrijpt: dat moest ik wel even rustig verwerken.

Ik denk dat ik m'n lekkernijen de volgende keer eerst maar ga begraven voordat ik erbij wegloop; vanmiddag heb ik in de tuin van m'n baasje al even flink geoefend op het snel graven van hele diepe kuilen. Hij was daarover trouwens 'not amused' maar dat interesseert me geen zier, dan had hij mij maar beter moeten meehelpen bij het verdedigen van mijn lekkere stok. Want een moderne, zelfbewuste jonge meid als ik moet goed voor zichzelf kunnen zorgen, nietwaar?

Tot de volgende keer!

- Ayla -