* week 16 - natte neus: m'n eerste zwemles

Omdat ik vandaag precies 16 weken oud - en dus een beetje jarig - ben, heb ik m'n baasje vanochtend vroeg al zo gek gekregen om samen een flinke boswandeling te gaan maken.

Het was deze ochtend weliswaar frisjes (ruim vier graden) maar al heerlijk zonnig.

Op weg naar het bos hadden we een goed gesprek over de clicker-training en nu snapt 'ie eindelijk waarom hij ófwel moet stoppen met roken ófwel snel een andere aansteker moet aanschaffen want het geluid van zijn huidige aansteker klinkt precies hetzelfde als de clicker. En ik ben het zo langzamerhand echt zat om bij dat geluid steeds verwachtingsvol aangerend te komen en dan maar te moeten afwachten of we lekker aan het trainen zijn of dat daar helemaal geen sprake van is en m'n baasje alleen maar een peuk aan het opsteken is. Nou ja, hij begreep me wel en beloofde beterschap dus we hebben het nu uitgepraat.

Het bos lag er uiteraard zonnig bij en ik heb m'n harige meisjesbenen dan ook flink gebruikt om lekker rond te rennen.

Aan de andere kant van de sloot zag ik de waterijsbaan waarmee ik acht weken geleden al even kennis had gemaakt.

Omdat ik daar graag nog een keertje naartoe wilde stelde ik voor om er even heen te lopen, maar m'n baasje had blijkbaar andere plannen.

Ik verzon dus meteen een list om die plannen te dwarsbomen, want m'n baasje kan dan misschien wel denken dat híj de route bepaalt, maar dan vergeet hij dat ik én een vrouw én beeldschoon ben dus je kunt wel raden wie er uiteindelijk z'n zin kreeg... baasje niet!

Maar eerst hebben we de omgeving samen een beetje verkend...

...en uiteindelijk kreeg ik dan toch m'n zin (even m'n koppie onweerstaanbaar scheef houden, dan krijg ik vrijwel álles van m'n baasje gedaan) en gingen we naar de ijsbaan!

De grote waterplas lag er als een spiegel bij...

... en ik rende eerst 'es flink langs de oever op en neer.

Het rennen maakte me wel een beetje dorstig...

...en toen m'n baasje heel even niet oplette, sprong ik met een luide plons het water in!
Nou, het was m'n eerste keer in water, maar dat zwemmen stelt eigenlijk niet zoveel voor en is heel gemakkelijk. Ik deed stoer en trok even een sportief baantje; beetje rugslag, stukje borstcrawl, even watertrappen - ach, je kent het wel.
Ik overwoog zelfs nog een stukje schoonzwemmen te demonstreren, maar omdat ik geen knijper bij me had ging dat dus niet door.

Maar, om eerlijk te zijn: het water was zó vreselijk koud dat ik er zo snel mogelijk weer uit wilde!
Sinds 'ie de foto hieronder heeft gemaakt heeft m'n baasje me de rest van de dag Rataplan genoemd. Flauw hè? Laat 'ie zelf 'es in ijskoud water springen, dan moet ik nog zien wie er het belachelijkst uitziet...

Drijfnat was ik - en hartstikke verkleumd ook. En wat deed m'n baasje? Me droogwrijven met een lekkere warme handdoek? Welnee. Hij stond gewoon te lachen en foto's te maken!
Nou, dat lachen verging 'm snel hoor, want ik ben even gezellig tegen 'm aan gekropen en heb m'n vacht toen 'es even enthousiast - en langdurig - uitgeschud. Waren we allebei lekker nat!

Dus gingen daarna twee natte wezens terug naar huis...

Onderweg heb ik nog even een jogger weggeblaft... die ging ineens een stuk sneller lopen!

Ook kwamen we nog een auto van Staatsbosbeheer tegen; ze gingen een omgevallen boom in stukken zagen en wegslepen. Heel geschikt van ze, want ik heb graag onbeperkte, vrije doorgang in het bos, dat spreekt.

Van mijn indrukwekkende verschijning was na dat plonsbad eventje niet veel meer over...

...maar ik kan jullie verzekeren dat dit slechts van zeer tijdelijke aard was.

Zodra we thuis waren heeft m'n baasje me met een heerlijk warm badlaken helemaal droog en warm gewreven en daarna kreeg ik een hele lekkere kluif.

Ach, ik mopper misschien wel 'es een keer op 'm, maar eigenlijk is 'ie hartstikke lief voor me. En terecht natuurlijk, want meiden als ik horen gewoon flink vertroeteld te worden. Ja toch?

Tot de volgende keer!

- Ayla -

Over de vijfde schooldag.

M'n vijfde schooldag van zaterdag 10 februari ging niet door; ik had me afgemeld omdat ik een geïrriteerd oog had gekregen nadat ik iets te onstuimig door de bosjes was gerend en daarbij door een takje in m'n oog werd geprikt. Er stond zaterdagochtend een sterke, ijzige wind en dat kon m'n oog niet goed verdragen, vandaar de afmelding.
Inmiddels is m'n oog weer helemaal hersteld, dus ik hoop bij les 6, aanstaande zaterdag, weer van de partij te zijn.