* 5 maanden oud: examendag

Vandaag, zaterdag 24 maart 2007, was dé grote dag: ik moest om 11.00 uur eindexamen doen!

Met mijn, volgens sommigen bedroevende, volgens anderen zwaar teleurstellende en volgens nóg weer anderen uitermate treurige prestaties (u merkt het al: ik krijg veel fanmail en de fans schuwen de kritische noten bepaald niet...) tijdens het proefexamen van twee weken geleden nog vers in het geheugen, was er eigenlijk niemand meer te vinden die nog een klein beetje vertrouwen in een goede afloop had.
Hoewel, niemand... nee, dat klopt niet helemaal, want er was één persoon die mij vorige week een heel lief e-mailtje stuurde:

Ik hoop dat je straks goed je best doet hoor, want je kunt het retegoed allemaal! Je maakt er af en toe gewoon een potje van. Maar de 24^e, tijdens het examen…zitten je hormoontjes op de juiste plaats, is het stralend mooi weer en heb jij je koppie er helemaal bij………………WEDDEN???

Juf

Wat een schat is die juf Aeltsje hè? Kijk, zulke lieve en opbeurende woorden motiveren mij natuurlijk best wel. Dan heb je geen positiviteitsgoeroe meer nodig. En daar heb je als hond-in-loodzware-training echt veel meer steun aan dan aan m'n baasjes die - gisteren nog! - samen druk met agenda's in de weer waren om voor mij een herkansingsexamen in te plannen. En zachtjes (maar lang niet zachtjes genoeg - m'n oren werken namelijk uitstekend, dank u wel) fluisterden dat het toch wel jammer was dat ik, bij gebrek aan het diploma, nu nog niet naar de Vervolgcursus kon. Daarbij zong m'n baasje - heel flauw - een liedje over een Baksteen (van Cornelis Vreeswijk) Negatief gedoe... dan heb je geen Jan Mulder of Hugo Borst meer nodig.

Wat me ook erg goed heeft gedaan was een lief e-mailtje van Aike, die me uitlegde dat het gedoe van vorige week over die stok niet haar (want Tim's) schuld was en me meteen daarna, heel vergevingsgezind en karaktervol, sterkte wenste met m'n eindexamen van vandaag.

En tenslotte was er nog iemand die me vroeg: "hoe kan het toch, dat het slimste en mooiste hondje van de klas verreweg het slechtst presteerde en als enige cursist zakte tijdens dat proefexamen?" U merkt het al: hier was ik even in gesprek met een echte kenner: met mezelf. Tja, ook/zelfs/vooral ik heb regelmatig van dat soort overpeinzingen, contemplatieve en introspectieve buien, kortom: ik werk af en toe 'es wat aan mijn persoonlijke groei. Daar heb ik geen Martin Gaus, Roy Martina of Dr. Phil voor nodig, daar is voor nodig dat je eerlijk naar jezelf durft te kijken. Ik kwam tot de conclusie dat ik de lesstof van juf Aeltsje al lang feilloos beheerste en dat het falen dus vooral een mentale kwestie was. Toen ik dat in de afgelopen week ontdekte, besloot ik om deze zaterdag te gaan pieken. Pieken op het juiste moment, omdat ik wist dat ik het kon en omdat ik het wilde. Daar heb ik geen Emile Ratelband voor nodig. En ik besloot ervoor te gaan.

Zaterdagochtend wekte ik m'n baasje al om 5:35 door luid te kokhalzen.

Dat kwam niet, zoals die mafkees dacht, omdat ik zo nerveus voor het examen was, maar gewoon omdat ik de avond ervoor nog op en stukje nekspier had liggen kluiven, dat doorgeslikt had en dat ding kwam vanochtend weer omhoog.

Daardoor begon de dag voor ons dus al lekker vroeg en we liepen dan ook al rond een uur of zes door het bos en langs het hertenpark achter ons huis. Beetje rennen, die luie herten wat opjagen, iets onduidelijks met stokken en een tennisbal doen, kortom: de gewone ochtendroutine.

Daarna kreeg ik een veel kleiner ontbijt dan normaal het geval is, waardoor ik al snel begreep dat m'n baasje dacht dat m'n honger naar lekkere snoepjes me misschien zou motiveren om m'n beste pootje voor te zetten tijdens het examen. Nou ja, ongetwijfeld goed bedoeld hoor, maar ik moet 'm nog maar 'es uitleggen dat echte motivatie van binnenuit moet komen en niet afhangt van een hondensnoepje meer of minder.

Toen heb ik nog even een uurtje geslapen en daarna hebben m'n baasje en ik een flinke boswandeling gemaakt. Ik heb me daar flink uitgeleefd: boomstronken versleept, herten opgejaagd (da's in het wild toch véél leuker dan in een hertenpark), kuilen gegraven, over (en in) sloten gesprongen, een paar joggers de stuipen op het lijf en uit het bos gejaagd, een loslopende bouvier besnuffeld, een grote plas bij de ijsbaan gedaan en meer van die leuke dingen die een meisje als ik graag in het bos doet.

Daarna was het tijd om naar huis te gaan, waar m'n vrouwtje al klaar stond om me mee naar het examen te nemen. Tijdens de autorit naar Wijnjewoude heb ik een half uurtje kunnen uitrusten en toen was het ineens het zover: ik moest examen doen!

In en om het schoolterrein en de inmiddels beroemde Aeltje's Afterpartytent was het een drukte van belang: het was een komen en gaan van examenkandidaten. Er werd daar heel wat onrustig gehijgd, benauwd gekeken en gespannen rondgelopen en dan heb ik het natuurlijk over de baasjes, want alle hondjes hadden het uiteraard prima naar hun zin.

Stipt volgens afspraak werd ik om elf uur door juf Aeltsje uitgenodigd om examen te komen doen; ze liet me, na de gebruikelijke hartstochtelijke begroeting, eerst even op het examenterrein uitrennen. Daarna verliet juf het terrein omdat ze - heel attent - wilde voorkomen dat ik door haar zou worden afgeleid. Ze gaf me nog een warme knipoog en vanaf dat moment stond ik er alleen voor. Nou ja, op m'n vrouwtje en de examinator na dan. De in een knalgele jas gehulde examinator nam een strategische positie in en m'n vrouwtje en ik betraden de arena. Ik had besloten er helemaal voor te gaan en heb gedaan wat ik kon. Daarover was ik nog aan het nadenken toen we het examenterrein betraden en hierdoor liep ik nét niet helemaal zo netjes naast m'n vrouwtje als de bedoeling was en deze eerste oefening leverde me dan ook al meteen enkele strafpunten op.

Vervolgens werkten we het hele examen af: eerst een rondwandeling rondom de pylonen, daarna wandelen met afwisselend linksomkeert en rechtsomkeert, ik moest zitten op bevel, netjes af gaan liggen, blijven wachten als m'n vrouwtje wegliep, bij haar komen op bevel, netjes voor haar gaan zitten, braaf aan haar linkervoet komen en zo werkten we het hele programma af waarop we al zo vaak hadden getraind. Op een paar kleinigheden na ging het eigenlijk hartstikke goed want ik zag die knalgele examinator tevreden knikken en schrijven. We verlieten het examenterrein netjes en wachtten in de afterpartytent op de uitslag. Die kwam vlot: met maar liefst 94 punten was ik geslaagd! M'n vrouwtje blij joh! En toen juf Aeltsje erbij kwam en het goede nieuws hoorde was ook zij helemaal door het dolle heen. Ik begreep alle consternatie niet zo goed, want zo moeilijk is het nu ook weer niet om een paar van die kunstjes te doen. Tja, als je maar écht wilt hè? Maar iedereen was hartstikke blij en ik werd voortdurend geknuffeld en gecomplimenteerd. En ik kreeg steeds lekkere dingen natuurlijk, dus voor mij werd het ook een feestje. Zeker ook toen ik hoorde dat ik de op één na beste van de klas was; ik moest alleen de Stafford met de mooie naam Asja voor me dulden want die had met 95 punten net één puntje meer. Asja is in de klas vooral bekend geworden door de Friesche Vlag die ze altijd rond haar hals draagt. Niet de koffiemelk, maar het dundoek. Nou ja, het was geen wedstrijd maar een examen en ik hoorde dat iedereen geslaagd is, dus ook die afgezakte sok van een Boomer.

Al met al een prima resultaat en vanaf vandaag ben ik dus een gediplomeerde hond, het is maar even dat u het weet. We hebben ons trouwens meteen ingeschreven voor de Vervolgcursus en wie mij daar straks wil zien schitteren of stuntelen is op zaterdagochtend rond half tien van harte welkom.

Ik wil graag afsluiten door iedereen (en met name Jans, Marian, Marga en Roeline) te bedanken voor alle belangstelling en steun die ik de afgelopen tijd heb gekregen; mijn speciale groeten zijn voor Boomer en Aike (én m'n felicitaties want ook zij zijn vandaag allebei geslaagd!) en m'n warmste knuf is voor juf Aeltsje omdat ze mij niet alleen op uiterst professionele en sympathieke wijze alles heeft bijgebracht wat ik vandaag heb laten zien maar vooral ook omdat ze in me is blijven geloven toen het onlangs allemaal niet zo goed meer ging. Ze heeft haar weddenschap (zie haar e-mailtje hierboven) met glans gewonnen en ik ben haar zeer erkentelijk. Dank-je-wel !!!

Tot de volgende keer!

- Ayla -

(gediplomeerde hond)