* week 30: bungee jumpen
Vorige week hadden we geen les vanwege de Pinkstervakantie, maar vandaag mochten we eindelijk weer naar school!
Toen we aankwamen schrok ik eerlijk gezegd best wel even: er stond daar een enorme kraan en Janet riep meteen enthousiast: dat wordt vandaag bungee jumpen!
Nu heb ik het daar persoonlijk niet zo op; in de eerste plaats heb ik een klein beetje last van hoogtevrees en in de tweede plaats ben ik gewoon niet het type vrouw dat zich graag aan een stuk elastiek laat knopen om daarna uit een metershoog bakje gegooid te worden.
En nee: ik durf zoiets ook eigenlijk helemaal niet. Geen wonder dus, dat ik met een mengeling van angst en ontzag naar die enorme kraan stond te kijken.
Overigens was ik deze ochtend beslist niet de enige hond met kippenvel; meerdere klasgenootjes stonden ietwat verdwaasd om zich heen te kijken, in afwachting van wat juf Aeltsje vandaag met ons van plan zou zijn...
Even later kwam juf Aeltsje kordaat de klas binnengewandeld en vertelde dat er vandaag een zéér bijzondere verrassing op het programma stond. Iedereen hield de adem in...
Maar juf wenste de verrassing nu nog niet te verklappen en de les begon weer als vanouds met het maken van een wandeling rondom de pylonen.
Aike, mijn grote vriend de Beagle, begon zijn pylon-wandeling met enige achterdochtige gevoelens...
...maar werd behendig door Marissa langs het parcours gesleurd.
Hij deed de oefening prima, maar laste af en toe wel even een korte pauze in...
...maar vervolgde daarna de route weer vlotjes.
Zelf had ik uiteraard ook weinig moeite met deze oefening, maar liep me onderweg wel steeds af te vragen welke verrassing juf Aeltjse nog voor ons in petto had.
En zo liepen we dus allemaal onze rondjes,
ook de Labrador...
...ook de Duitse herder... (maar die sneed wél een stukje af, zoals je ziet)
Nou ja, op die manier hebben we dus allemaal even wat rondjes gewandeld.
Tijdens een korte pauze onthulde juf Aeltje de verrassing: vandaag gingen we door een hoepel springen! Grote opluchting bij ons allemaal natuurlijk dat de angst voor de bungee-jump onnodig was geweest. Bedankt Janet...
De procedure van het hoepelspringen werd nauwkeurig uitgelegd, en iedereen luisterde aandachtig. Hoewel... iedereen.. Aike stond duidelijk weer 'es niet op te letten...
...en m'n vrouwtje heeft soms meer oog voor Asha's baasje dan voor juf Aeltsje.
Op weg naar die spannende hoepel moesten we nog een keer rond de pylonen wandelen.
Aike deed dat uitstekend...
...de leuke Labrador ook...
... zelf deed ik het ook niet slecht, al pauzeerde ik halverwege even om De Hoepel alvast te bestuderen...
...en ook de collie Rosa (maar wij mogen Roos zeggen) deed het weer fantastisch.
M'n vrouwtje sprak me nog even vermanend toe over die zelfstandig door mij ingelaste pauze, maar daarna begon dan toch echt het spektakel van deze ochtend: De Hoepel.
Juf Aeltsje gaf een korte demonstratie met een 'vrijwilliger' (de arme Herder maakte zich niet snel genoeg uit de voeten en was daarom de klos): ze pakte de eerste de beste hond bij de kop...
...drukte die kordaat door de opening van een opgehangen rubberen motorband, riep daarbij krachtig (maar enthousiast) 'BAND!' en duwde vervolgens de hele hond door de opening, op een manier die in de verte deed denken aan een slager die aan een worstenmachine saucijzen staat te maken.
Dat was het. Dat is de hele oefening.
Er staat dus een enorm gevaarte opgesteld, en het enige wat we hoeven te doen is met een klein huppeltje door die BAND! te springen. Boeie...
M'n baasje, die in z'n jeugd ooit wel 'es een circus schijnt te hebben bezocht, kwam nog met het voorstel om de oefening wat op te leuken door de band met benzine te overgieten en in brand te steken, maar daarvan wilde juf Aeltsje niets weten: 'ik run hier een respectabele school en geen circus', siste ze m'n baasje toe. Die vervolgens afdroop en vanaf een al even respectabele afstand toekeek hoe alle leerlingen vrolijk door het bandje huppelden.
Zelf had ik uiteraard ook geen enkele moeite met deze oefening. Ik had zelfs onderweg, tijdens de huppel door de hoepel, nog alle tijd om te zien dat het een met purrschuim gevulde motorband van het merk Dunlop betrof, en wel type K750A.
Even later realiseerde ik me dat dit type band standaard wordt geleverd op sommige Kawasaki motoren, maar dat dit type band in Nederland vrijwel niet verkrijgbaar is. In Duitsland echter volop, dus ik piekerde me suf hoe deze band hier uiteindelijk op school terechtgekomen was.
Ondertussen stal Asha de show door meerdere malen en zeer gedisciplineerd door de hoepel te springen...
...daar waar Aike beduidend meer aanmoediging behoefde voordat hij de sprong waagde...
of zelfs maar overwoog.
Daarna zat dit onderdeel erop gaven Aeltsje en m´n vrouwtje het teken dat we vrij mochten gaan ravotten.
Het viel te verwachten: voor Aike is zo´n speelkwartiertje al snel een aanleiding om z´n oude hobby weer uit te gaan oefenen. Ik stond er aanvankelijk op m´n neus bij...
...maar toen het in een groepsgebeuren dreigde te ontaarden, maakte ik me snel uit de voeten.
Vlak voor we naar huis mochten, was er nóg een leuke verrassing...
... een leuke Friesche Stabij pup was het schoolterrein opgewandeld...
...dus die werd door iedereen besnuffeld en gestreeld.
Daarna zat de les er echt op en klauterden we weer in de auto die ons terug naar huis bracht.
Het was weer een hartstikke leuke zaterdag.
Tot de volgende keer !
- Ayla -
Toen we aankwamen schrok ik eerlijk gezegd best wel even: er stond daar een enorme kraan en Janet riep meteen enthousiast: dat wordt vandaag bungee jumpen!
Nu heb ik het daar persoonlijk niet zo op; in de eerste plaats heb ik een klein beetje last van hoogtevrees en in de tweede plaats ben ik gewoon niet het type vrouw dat zich graag aan een stuk elastiek laat knopen om daarna uit een metershoog bakje gegooid te worden.
En nee: ik durf zoiets ook eigenlijk helemaal niet. Geen wonder dus, dat ik met een mengeling van angst en ontzag naar die enorme kraan stond te kijken.
Overigens was ik deze ochtend beslist niet de enige hond met kippenvel; meerdere klasgenootjes stonden ietwat verdwaasd om zich heen te kijken, in afwachting van wat juf Aeltsje vandaag met ons van plan zou zijn...
Even later kwam juf Aeltsje kordaat de klas binnengewandeld en vertelde dat er vandaag een zéér bijzondere verrassing op het programma stond. Iedereen hield de adem in...
Maar juf wenste de verrassing nu nog niet te verklappen en de les begon weer als vanouds met het maken van een wandeling rondom de pylonen.
Aike, mijn grote vriend de Beagle, begon zijn pylon-wandeling met enige achterdochtige gevoelens...
...maar werd behendig door Marissa langs het parcours gesleurd.
Hij deed de oefening prima, maar laste af en toe wel even een korte pauze in...
...maar vervolgde daarna de route weer vlotjes.
Zelf had ik uiteraard ook weinig moeite met deze oefening, maar liep me onderweg wel steeds af te vragen welke verrassing juf Aeltjse nog voor ons in petto had.
En zo liepen we dus allemaal onze rondjes,
ook de Labrador...
...ook de Duitse herder... (maar die sneed wél een stukje af, zoals je ziet)
Nou ja, op die manier hebben we dus allemaal even wat rondjes gewandeld.
Tijdens een korte pauze onthulde juf Aeltje de verrassing: vandaag gingen we door een hoepel springen! Grote opluchting bij ons allemaal natuurlijk dat de angst voor de bungee-jump onnodig was geweest. Bedankt Janet...
De procedure van het hoepelspringen werd nauwkeurig uitgelegd, en iedereen luisterde aandachtig. Hoewel... iedereen.. Aike stond duidelijk weer 'es niet op te letten...
...en m'n vrouwtje heeft soms meer oog voor Asha's baasje dan voor juf Aeltsje.
Op weg naar die spannende hoepel moesten we nog een keer rond de pylonen wandelen.
Aike deed dat uitstekend...
...de leuke Labrador ook...
... zelf deed ik het ook niet slecht, al pauzeerde ik halverwege even om De Hoepel alvast te bestuderen...
...en ook de collie Rosa (maar wij mogen Roos zeggen) deed het weer fantastisch.
M'n vrouwtje sprak me nog even vermanend toe over die zelfstandig door mij ingelaste pauze, maar daarna begon dan toch echt het spektakel van deze ochtend: De Hoepel.
Juf Aeltsje gaf een korte demonstratie met een 'vrijwilliger' (de arme Herder maakte zich niet snel genoeg uit de voeten en was daarom de klos): ze pakte de eerste de beste hond bij de kop...
...drukte die kordaat door de opening van een opgehangen rubberen motorband, riep daarbij krachtig (maar enthousiast) 'BAND!' en duwde vervolgens de hele hond door de opening, op een manier die in de verte deed denken aan een slager die aan een worstenmachine saucijzen staat te maken.
Dat was het. Dat is de hele oefening.
Er staat dus een enorm gevaarte opgesteld, en het enige wat we hoeven te doen is met een klein huppeltje door die BAND! te springen. Boeie...
M'n baasje, die in z'n jeugd ooit wel 'es een circus schijnt te hebben bezocht, kwam nog met het voorstel om de oefening wat op te leuken door de band met benzine te overgieten en in brand te steken, maar daarvan wilde juf Aeltsje niets weten: 'ik run hier een respectabele school en geen circus', siste ze m'n baasje toe. Die vervolgens afdroop en vanaf een al even respectabele afstand toekeek hoe alle leerlingen vrolijk door het bandje huppelden.
Zelf had ik uiteraard ook geen enkele moeite met deze oefening. Ik had zelfs onderweg, tijdens de huppel door de hoepel, nog alle tijd om te zien dat het een met purrschuim gevulde motorband van het merk Dunlop betrof, en wel type K750A.
Even later realiseerde ik me dat dit type band standaard wordt geleverd op sommige Kawasaki motoren, maar dat dit type band in Nederland vrijwel niet verkrijgbaar is. In Duitsland echter volop, dus ik piekerde me suf hoe deze band hier uiteindelijk op school terechtgekomen was.
Ondertussen stal Asha de show door meerdere malen en zeer gedisciplineerd door de hoepel te springen...
...daar waar Aike beduidend meer aanmoediging behoefde voordat hij de sprong waagde...
of zelfs maar overwoog.
Daarna zat dit onderdeel erop gaven Aeltsje en m´n vrouwtje het teken dat we vrij mochten gaan ravotten.
Het viel te verwachten: voor Aike is zo´n speelkwartiertje al snel een aanleiding om z´n oude hobby weer uit te gaan oefenen. Ik stond er aanvankelijk op m´n neus bij...
...maar toen het in een groepsgebeuren dreigde te ontaarden, maakte ik me snel uit de voeten.
Vlak voor we naar huis mochten, was er nóg een leuke verrassing...
... een leuke Friesche Stabij pup was het schoolterrein opgewandeld...
...dus die werd door iedereen besnuffeld en gestreeld.
Daarna zat de les er echt op en klauterden we weer in de auto die ons terug naar huis bracht.
Het was weer een hartstikke leuke zaterdag.
Tot de volgende keer !
- Ayla -
posted by Anoniem at 08:13
<< Home