* week 34: examen

Vandaag ging ik examen doen!

En hier ging het vandaag allemaal om:

(zwaar gefotoshopt, maar dat terzijde)

maar als aanhanger van de Olympische Gedachte zeg ik altijd:
meedoen is belangrijker dan winnen.

Vanochtend om kwart over vijf maakte m'n baasje me al wakker; hij wilde me nog even goed op het examen voorbereiden. De mafkees.
Maar ik was natuurlijk nog hartstikke slaperig!

Hij stak een heel verhaal af dat ik vandaag goed m'n best moest doen en vertelde me nog even welke examenonderdelen ik straks allemaal moet gaan afleggen.

In de snel opklimmende zon keek ik 'm aan met een mengeling van verbazing, onbegrip en ongeloof...

...maar hij moest en zou het hele programma nog even met me doornemen.
Ik bleef dus maar geduldig wachten totdat de speech voorbij zou zijn...

Als een echte motivatie-goeroe vertelde m'n baasje me dat ik een héle knappe hond was en dat ik het examen op m'n gemak zou kunnen halen.
Áls ik m'n best maar een beetje zou doen...

Nou, dat was ik ook zeker van plan en toen die afspraak eenmaal gemaakt was hebben we een hele leuke ochtendwandeling gemaakt.

Het zonnetje kwam al snel tevoorschijn en de temperatuur liep evensnel omhoog.

Toen we bij een lekker volle sloot kwamen, wilde ik graag even het water in.

Baasje vond het prima, en nadat ik de watertemperatuur even met m'n neus had opgemeten...

...heb ik daar even héérlijk lopen badderen!

Daar werd ik zowel drijfnat als mooi schoon van...

...en ik dacht me zo dan ook op m'n mooist op het examen te kunnen presenteren.

Ik heb ook nog fijn met een grote stok gespeeld en me ondertussen lekker in het zonnetje laten opdrogen.

Toen ik eindelijk redelijk mooi opgedroogd was, werd het tijd om naar huis te gaan.

Daar wachtte ik tot m'n vrouwtje bij ons kwam, want ook met haar zou ik nog even een wandeling gaan maken.

Die wandeling liep een beetje uit de hand.
Het was heel gezellig hoor, daar niet van, maar ik deed onderweg nog enkele modderplassen aan en toen zag m'n witte vacht er ineens een stuk minder aantrekkelijk uit...

Zelf had ik daar natuurlijk de grootste lol om...

...want het maakt mij niet uit of ik m'n examen in een witte of zwarte vacht moet doen.

Toegegeven: ik zag er allesbehalve fris (maar wél blij!) uit toen we op weg naar het examen gingen.

Onderweg hebben we Aike & co uiteraard weer opgepikt, want Aike's examen was onmiddellijk na dat van mij.
Bij school aangekomen moesten we nog eventjes wachten, want Asha was op dat moment examen aan het doen. (Inderdaad: het barst in de klas van honden van wie de naam met de letter A begint. Maar dat terzijde.)

We hebben geduldig staan wachten tot we aan de beurt waren.
Aike blafte wel erg veel; hij was een tikkeltje ongeduldig, denk ik.

Zelf zag ik het examen in alle rust en met veel vertrouwen tegemoet.

En toen was het ineens zover: m'n vrouwtje en ik moesten naar het examenterrein en ik mocht laten zien wat ik geleerd had.

M'n vriendje Aike moest dus even alleen achterblijven en dat vond 'ie maar niks want hij blafte nog veel harder!

Het examen ging uiteraard (*ahum*) van een leien dakje: voor die paar kunstjes draai ik m'n pootje echt niet om.
Ik liep waar ik lopen moest, bleef zitten en liggen waar dat gewenst was, kwam op verzoek (of bevel) vrolijk opdraven en deed alles wat van me verwacht werd.

Hoewel... alles? Nee... niet alles. Want toen m'n vrouwtje zich achter een schutting verstopte, kon ik het niet opbrengen om haar daar te lang alleen te laten, dus op dat onderdeel heb ik minimaal gescoord. Maar voor de rest was het een eitje en ik kreeg maar liefst 84 punten voor de moeite.

M'n vrouwtje was tróts joh!

M'n baasje was ook erg trots en ging helemaal uit z'n dak en juf Aeltsje was ook zeer onder de indruk van m'n examenresultaten.
En ik was natuurlijk ook best wel blij dat m'n inzet werd gewaardeerd en met een diploma (m'n tweede!) werd beloond.

Daarna was Aike aan de beurt, en aan de gezichten van Marissa en Aike op de terugweg na het examen kun je al zien dat ook zij het goed hebben gedaan!

Marissa was dan ook hartstikke trots op de prestaties van Aike:
hij was met 70 punten geslaagd!

Aike zelf was iets minder tevreden; 'ik kan eigenlijk wel beter' fluisterde hij me toe.

Nou, dat zal misschien best, maar ik vond het toch maar even geweldig knap dat m'n vriendje nu ook z'n tweede diploma heeft gehaald!

We kregen allemaal een lekker stukje Rodi-worst als beloning...

...en Aike had, als verrassing, een cadeautje voor me meegebracht.
Omdat ik geslaagd was.
Wat gewéldig lief hè??
Ach, 't is echt een gouden gozer, dat heerlijke joch.
Binnenkort gaan we trouwens lekker samen zwemmen, maar dat komt nog wel, nu gaan we eerst nagenieten van onze zeer succesvolle examens.

Tenslotte werden we weer in de auto gezet en
- gediplomeerd en wel -
terug naar huis gereden.

Het was dus een fantastische en zeer succesvolle dag.

Ik bedank hierbij iedereen die aan dit succes heeft bijgedragen en met name juf Aeltsje van Hondenschool Cosmo, want zij heeft het bijwonen van de lessen voor mij iedere keer tot een geweldig leuke ervaring weten te maken.

Nu heb ik eerst lekker vakantie.

Tot de volgend keer!

- Ayla -
( dubbel gediplomeerde hond)

* week 33: proefexamen

Vandaag was het de laatste les voor het examen en dus verwachtten Aike & ik dat we een soort van 'apenkooi' zouden krijgen: lekker ravotten en spelen met elkaar.

Voordat we naar de klas mochten, troonde juf Aeltsje ons eerst mee naar een paar verse puppies. Ze waren blijkbaar erg gevaarlijk want ze zaten achter stalen tralies.
Drie hartstikke leuke pups hoor, daar niet van, maar weet je... zodra onze vrouwtjes en baasje ze in het oog kregen zagen ze ons niet meer staan - alle aandacht ging uit naar die drie kinderen.

Aike en ik zaten er eigenlijk een beetje voor joker bij; niemand keek nog naar ons om want iedereen was pupjes aan het aaien en knuffelen.

Zelf zijn we inmiddels natuurlijk al véél te groot om nog met zulke kleine kinderen te willen spelen, dus we konden niet anders dan gelaten afwachten tot wij weer aan de beurt waren.



Dat bleek allemaal wel even te duren, want men kreeg blijkbaar maar niet genoeg van die witte pluizebolletjes. Pfff... niet dat ik jaloers was of zo hoor, écht niet... maar ze lieten ons wel heel erg lang aan ons lot over.





Nou ja, die kleintjes raakten vanzelf moe en uitgespeeld en toen mochten we dan eindelijk naar de klas!

Juf Aeltsje ging, gehuld in een zwaar door Energique gesponsorde jas, voor de klas staan en vertelde dat ze vandaag een proefexamen ging afnemen.
Nou moe: niks apenkooi maar een duf proefexamen. Ik had meteen stevig de pest in...

...en Aike had ook al meteen een blik in de ogen die weinig positiefs betekende.

Tot overmaat van ramp gingen ze ook eerst nog allemaal uitgebreid vergaderen...

...over de examenonderdelen...
...over de examentijden van volgende weekonderdelen en weet-ik-waarover...
..ze raakten maar niet uitgekwebbeld.

Aike en ik begonnen ons intussen stierlijk te vervelen...

...en we waren duidelijk niet de enige; ik zag zelfs een vrouwtje die met haar hond een wedstrijd hield wie van hen beide z'n tong het verst kon uitsteken...

...en het vrouwtje won.
Met glans!

Toen de vergadering ein-de-lijk afgelopen was, kon het proefexamen dan toch beginnen.
Blijkbaar had niemand van tevoren even op Buienradar.nl gekeken, want anders hadden ze kunnen weten dat al die donkere wolken boven de klas weinig goeds voorspelden...

Nou, om het dan nu maar even kort te houden: ik bakte helemaal niets van dit proefexamen.
Ik zakte op vrijwel ieder onderdeel en iedereen keek teleurgesteld. Blijkbaar snappen ze niet dat de motivatie wel wil wegzakken als je eerst naar een puppyshower moet en daarna verplicht mag toekijken bij een saaie vergadering.
Daarom zeg ik nu, voor eens en voor altijd: mensen, honden willen spelen, ravotten en werken voor de baas. Wij zijn niet geschikt om een uur naar baby's te kijken of om saaie vergaderingen bij te wonen, wij willen opdrachten horen en anders vrijuit kunnen spelen. Punt.
Is dat nu eindelijk duidelijk zo?


Aike was als tweede aan de beurt en legde het proefexamen af met hetzelfde eindresultaat als ik: gezakt als een baksteen.
Waarmee maar weer is aangetoond dat het echt niet allemaal aan mij lag; de opzet van deze ochtend deugde gewoon niet.

Aike en Marissa hadden na afloop nog even een goed gesprek; het is maar te hopen dat zij nu begrepen heeft waarom hij vandaag niet te motiveren was.

Inmiddels hadden de weergoden er ook de balen van gekregen en er daalde er een enorme hoosbui op het Cosmo-complex neer; hiermee viel de rest van het proefexamen dan ook volledig - en letterlijk - in het water.

Zodra het weer een beetje droog geworden was mochten we ineens wél allemaal lekker spelen en ravotten. En dat hebben we gedaan ook! Zelfs zó enthousiast dat ik zou willen dat dit een examenonderdeel was...

Aike ging, traditiegetrouw, nog even een laatkomer te lijf...

...en we leefden ons allemaal even lekker uit.

Daarna was het lesuur voorbij en werd het tijd om terug naar huis te gaan.

Volgende week gaan we dus examen doen; Aike en ik zijn om respectievelijk 10.00 uur en 10.10 uur aan de beurt.
De stoet supportersbussen rijdt die ochtend via de gebruikelijke aanvoerwegen naar het examenterrein; over de instapplaatsen en exacte ophaaltijden wordt iedereen nog afzonderlijk geïnformeerd.
En alhoewel het evenement nu al vrijwel is uitverkocht, bestaat de kans dat er nog enkele extra (staan)plaatsen gerealiseerd kunnen worden; kaarten daarvoor zijn dan beschikbaar via de bekende voorverkoopadressen en, uiteraard, tot een uur voor aanvang aan de kassa van Cosmo's Hondenschool.

Tot volgende week!

- Ayla -