* week 29: wippen, deel 1
Vandaag moest ik weer naar die stomme school, naar al die andere stomme honden in m'n klas in dat stomme Wijnjewoude.
Het spijt me wel hoor, het zal wel aan m'n hormonen en m'n puberteit liggen maar ik vind momenteel alles zó stom!
Vorige week bijvoorbeeld: rijden m'n vrouwtje en ik helemaal naar school en dan wordt daar de les afgelast omdat het begon te regenen. Wat een stomme watjes allemaal!
En, mag ik nog even? De lessen van deze Vervolgcursus slaan echt helemaal nergens op.
Je weet: ik ben laatst - als beste van m'n klas, dankjewel - afgestudeerd en gediplomeerd in de Basiscursus.
Daar leerde ik bijvoorbeeld om netjes naast m'n vrouwtje te lopen en ik scoorde een fraaie 9 op dat onderdeel.
Maar nu is dat ineens allemaal hartstikke fout: ik moet nu blijkbaar gewoon blijven zitten of liggen als m'n vrouwtje bij me wegloopt.
En soms loopt ze bij me weg en verstopt ze zich achter een schutting.
Nou, ik m'n speurneus gebruiken er achteraan natuurlijk!
Maar denk je dat ze trots op me zijn als ik haar gevonden heb en kwispelend bij haar achter die schutting kom?
Welnee! Moppers krijg ik. En veel 'foei'. Nou vraag ik je: da's toch stom?
Ik bedoel: ben ik zou zo slim of zijn zij nou zo stom?
En nu ik toch bezig ben: dat gedoe met die riem gaat ook opeens echt helemaal nergens meer over.
Ik heb geleerd dat een riem bedoeld is om netjes aan te lopen en dat ik er niet in mag bijten of mee mag spelen.
Prima, dat kan ik billijken.
Maar wat doen ze nou opeens: de riem wordt enkele meters verderop neergesmeten en dan volgt er een lachwekkend tafereel: m'n vrouwtje wijst dan naar de riem en roept 'plaats!'.
Nu wil ik niet meteen eigenwijs doen en met haar in discussie gaan, maar dat ding heet toch echt 'riem' volgens mij.
Maar het ergste is eigenlijk de maníer waaróp het gebeurt: ze zegt niet gewoon 'plaats' maar ze spreekt me toe alsof ik achterlijk ben: 'p-l-a-a-a-a-a-a-a-t-ssss' en tekent dan tegelijk met haar arm een soort van cirkel in de lucht.
Waar sláát dat nou op? Ik geloof dat het de bedoeling is dat ik dan naar die riem toe sjok en daar dan braaf ga liggen, maar niemand die het me goed uitlegt en bovendien: ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in om zulke stomme spelletjes te doen.
Ik ben bezig om van meisje een vrouw te worden en dan heb ik echt wel wat beters te doen dan mee te werken aan al dat soort stomme spelletjes.
Dus daarom vind ik alles maar stom momenteel. En doe ik soms dus maar net of ik niets hoor of niets begrijp en ga gewoon een beetje lekker m'n eigen gangetje.
Het spijt me wel hoor, het zal wel aan m'n hormonen en m'n puberteit liggen maar ik vind momenteel alles zó stom!
Vorige week bijvoorbeeld: rijden m'n vrouwtje en ik helemaal naar school en dan wordt daar de les afgelast omdat het begon te regenen. Wat een stomme watjes allemaal!
En, mag ik nog even? De lessen van deze Vervolgcursus slaan echt helemaal nergens op.
Je weet: ik ben laatst - als beste van m'n klas, dankjewel - afgestudeerd en gediplomeerd in de Basiscursus.
Daar leerde ik bijvoorbeeld om netjes naast m'n vrouwtje te lopen en ik scoorde een fraaie 9 op dat onderdeel.
Maar nu is dat ineens allemaal hartstikke fout: ik moet nu blijkbaar gewoon blijven zitten of liggen als m'n vrouwtje bij me wegloopt.
En soms loopt ze bij me weg en verstopt ze zich achter een schutting.
Nou, ik m'n speurneus gebruiken er achteraan natuurlijk!
Maar denk je dat ze trots op me zijn als ik haar gevonden heb en kwispelend bij haar achter die schutting kom?
Welnee! Moppers krijg ik. En veel 'foei'. Nou vraag ik je: da's toch stom?
Ik bedoel: ben ik zou zo slim of zijn zij nou zo stom?
En nu ik toch bezig ben: dat gedoe met die riem gaat ook opeens echt helemaal nergens meer over.
Ik heb geleerd dat een riem bedoeld is om netjes aan te lopen en dat ik er niet in mag bijten of mee mag spelen.
Prima, dat kan ik billijken.
Maar wat doen ze nou opeens: de riem wordt enkele meters verderop neergesmeten en dan volgt er een lachwekkend tafereel: m'n vrouwtje wijst dan naar de riem en roept 'plaats!'.
Nu wil ik niet meteen eigenwijs doen en met haar in discussie gaan, maar dat ding heet toch echt 'riem' volgens mij.
Maar het ergste is eigenlijk de maníer waaróp het gebeurt: ze zegt niet gewoon 'plaats' maar ze spreekt me toe alsof ik achterlijk ben: 'p-l-a-a-a-a-a-a-a-t-ssss' en tekent dan tegelijk met haar arm een soort van cirkel in de lucht.
Waar sláát dat nou op? Ik geloof dat het de bedoeling is dat ik dan naar die riem toe sjok en daar dan braaf ga liggen, maar niemand die het me goed uitlegt en bovendien: ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in om zulke stomme spelletjes te doen.
Ik ben bezig om van meisje een vrouw te worden en dan heb ik echt wel wat beters te doen dan mee te werken aan al dat soort stomme spelletjes.
Dus daarom vind ik alles maar stom momenteel. En doe ik soms dus maar net of ik niets hoor of niets begrijp en ga gewoon een beetje lekker m'n eigen gangetje.
Wat vandaag wél leuk was, was dat m'n vriendje Aike de Beagle nu ook in de zaterdagklas is gekomen. En omdat Aike maar een paar deuren van me af in dezelfde straat woont, zijn we samen naar school gegaan. Marissa, het vrouwtje van Aike, ging uiteraard ook mee.
En vermoedelijk omdat het vanochtend echt lekker weer was, ging m'n baasje eindelijk ook weer 'es mee om een paar foto's te maken.
En vermoedelijk omdat het vanochtend echt lekker weer was, ging m'n baasje eindelijk ook weer 'es mee om een paar foto's te maken.
Aike en ik werden achterin het busje van m'n baasje gezet en zo reden we met ons vijven naar school. Onderweg vertelde Aike me dat 'ie ook een beetje aan het puberen was, maar hij beloofde zich netjes te zullen gedragen. Hij bekende dat 'ie zich een beetje onzeker voelde om naar een nieuwe groep over te gaan en dus beloofde ik hem om 'm een beetje bij te staan.
De aankomst bij school was - net als ons humeur - zonovergoten en vandaar ook meteen het eerste foto-moment:
Even voorstellen: dit is mijn vriendje Aike de Beagle.
Ik ben natuurlijk geen psycholoog, maar als je 't mij vraagt is zijn blik hier allesbehalve onzeker; ik zie hier vooral een joch met een ondeugende blik die precies weet wat 'ie wil.
We waren ruimschoots op tijd en omdat de vorige les nog niet was afgelopen, moesten we even wachten tot die groep vertrok.
Aike en ik hebben ons keurig gedragen en we hebben braaf gewacht tot we het schoolterrein mochten betreden.
Maar ja... lang wachten is natuurlijk helemaal niets voor een puberjoch en een pubermeid dus langzaam maar zeker werden we een tikkeltje onrustig.
Toen was het moment eindelijk daaar: we mochten naar de klas.
De blik in de ogen van Aike zegt genoeg: hij was het wachten echt spuugzat.
Zelf wilde ik veel sneller naar de klas dan m'n vrouwtje lopen kon (of wilde?) en we hadden daarom even een kleine machtsstrijd over wie van ons beide ook weer de baas was.
In de klas gekomen heb ik Aike even geïntroduceerd bij de groep; zo kon hij even kennismaken met en wennen aan alle nieuwe mensen...
...en aan de andere honden uit onze klas nartuurlijk!
Waar het onzekere puberjochie gebleven is weet ik niet, maar al vanaf het moment dat 'ie de klas binnenstapte begon Aike vrijwel iedere hond te domineren.
Klasgenoten werden dominant besnuffeld...
...of vlot op hun rug gelegd...
...of Aike kluifde 'es wat op een hondenpoot...
...en haalde werkelijk alles uit de Beagle-kast om de groep te laten zien dat hij meteen al een gooi deed naar de rol van klassevertegenwoordiger.
En zoiets gaat natuurlijk net zolang goed totdat er een hond besluit dat het 'es afgelopen moet wezen en jawel hoor: Aike moest uiteindelijk in iemand haar meerdere erkennen.
Toen dat pleit eenmaal beslecht was en Aike zich eindelijk een beetje wist te gedragen, konden we dan eindelijk 'es met de les beginnen. Op dat moment was er nog niemand die wist welke snode plannen Aike nog meer in zijn mars had...deel 2
posted by Anoniem at 08:27
